Edvard Grieg's Solveig's Song

Καπνίζοντας ένα εξαίσιο blend όπως ο Tree Mixture του Robert Lewies κι ακούγοντας την ονειρική μελωδία του Grieg...

Δεν θέλει πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να ακουμπήσει έστω και φευγαλέα την ευτυχία

G.L. Pease - Maltese Falcon

Μετά από τόσες Βιργινίες να κι ένας καπνός που αποφάσισα να καταγράψω και που ναι κυμαίνεται στα "νερά" μου.

Το Γεράκι της Μάλτας.

Και δεν ξέρω αν ο κύριος Pease είχε στον νου του τον πολλά βαρύ και όχι Χάμφρευ Μπόγκαρτ όταν έφταχνε αυτό το μίγμα αλλά εγώ θα τον βάφτιζα Το Γεράκι της Κύπρου καθώς η Κυπριακή Λατάκια κυριαρχεί.

Κυπριακή Λατάκια, Βιρτζίνιες σκούρες και κόκκινες και εξωτικά orientals δημιουργουν αυτό τον καπνό και τον κάνουν να τον ρουφάς μέχρι το τέλος με ευδαιμονία.

Χμμ το τραβάω ? Δεν θα το λεγα αν αυτός ο καπνούλης δεν ήταν ενας ακόμα "αρωματικός εγγλέζικος" που όμως αφήνεται (και αυτός) στην δίνη των orientals. Μάλιστα!

Αυτή είναι η διαφορά. Βλέπετε ο κ. Pease βρήκε σε τούτο εδώ το μείγμα την μαγιά να φτιάξει έναν στρογγυλεμένο εγγλέζικο χαρμάνι γλυκό και ευκολοκάπνιστο.

Θυμάμαι ένα σχόλιο του συν-καπνιστή DM14 που αφορούσε τα χαρμάνια του Pease όταν τα ανέφερε ως υπερτιμημένα και πολυδιαφημησμένα σε αντιδιαστολή με τα πιο "τίμια" χαρμάνια του Schurch.

Αυτή η "στρογγυλοποίηση των αμερικάνικων "balkan" είναι ένα γευστικό θέμα που με απασχόλησε πολλές φορές τον τελευταίο καιρό καθώς έχω τουλάχιστον 4 τέτοιους καπνούς ανοικτούς όπου αν δεν είχα ετικέτα πάνω τους μπορεί και να τους έμπλεκα.

Παρ' όλα αυτά τον εν λόγω καπνό μάλλον θα τον αντιλαμβανόμουν αμέσως λόγω της ιδιαίτερης γλυκύτητας που διαθέτει.

Οι Βιρτζίνες είναι πολύ ωραία πλεγμένες και προσθέτουν κι αυτές τον δικό τους τόνο στο μείγμα όταν τα o-r-i-e-n-t-a-l-s ηρεμούν... Σαφέστατα η Λατάκια κυριαρχεί αλλά δεν ενοχλεί.

Ο καπνός θα έλεγα θέλει λίγο ξήρανση δεν δαγκώνει με κανένα τρόπο την γλώσσα και καπνίζεται ευχάριστα μέχρι το τέλος και όλες τις ώρες της ημέρας.

Εν κατακλείδι, ένας ιδιαίτερος καπνός με όλα τα προτερήματα ή τα μειονεκτήματα ενός american blend.

Στην μαγική ερώτηση αν θα τον ξανακάπνιζα θα απαντούσα χωρίς σκέψη: ΝΑΙ

Cheers!

Rattray's - Old Gowrie

Η εμπειρία μου στα Virginia είναι μικρή αλλά σιγά - σιγά εμπλουτίζεται με τα "γενναία" κεράσματα από τον καθηγητή του είδους Πάρη.

Μερικά τα έχω απορρίψει με τις πρώτες ρουφηξιές καθώς μάλλον το στομαχάκι μου δεν τα πολυσηκώνει αλλά και γευστικά δεν ήταν του γούστου μου.

Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα αλλάζουν. Κατ' αρχήν ο καπνούλης δεν με ενοχλεί στο στομάχι πράγμα που σημένει πως νικοτινιακά μου είναι ανεκτός.

Ο καπνός μου θυμίζει αμυδρά τον Capstan (Yello Tin) αλλά πολύ δυνατότερος στο άρωμα, γλυκύτητα και γεύση. Καίγεται αργά και απολαυστικά και το όλο του σχήμα απογειώνεται μέσα σε καλαμπόκι.

Πραγματικά αν δεν τον έχετε δοκιμάσει σε καλαμπόκι κάντε το τώρα! Είναι σαν να καπνίζεις άλλο καπνό. Ακόμα γλυκύτερος και γευστικότερος.

Βεβαίως από τα σεμινάρια του συνακπνιστή papadop έχω μάθει πως όλα τα Βιρτζίνια βελτιώνονται αισθητά σε cobs όμως, η μεταστροφή του Old Gowrie είναι αξιοσημείωτη.

Ένα άλλο σημείο είναι η παλαίωση αυτού του καπνού. Το θέμα παλαίωσης είναι ένα "θολό τοπίο" για μένα.
Δηλαδή τι σημαίνει παλαίωση? Ας πούμε ότι τον ανοίγουμε παίρνει αέρα για 10-20 δεύτερα και ξανακλείνεται στο βάζο. Ωραία...

Η τον κρατάμε τον καπνουδάκο κλειστό για ένα χρόνο στο συρτάρι μας?
Μάλιστα, κι αν υποθέσουμε πως ήταν κι άλλον ένα χρόνο στο ράφι του μαγαζάτορα πάμε στα 2

Πόσο παλαιωμένος είναι ο καπνός μας τελικά?

Στο θέμα όμως...

Δοκίμασα ένα τιν από "ειδικά παλιωμένο" Old Gowrie" από το οπλοστάσιο του Πάρη... Χμμμ ο καπνός είναι εντονότερος αρωματικά και γευστικά ενώ η καπνιστική του δυνατότητα εξαιρετική.
Ο καπνός νομίζω πως ήταν λίγο βαρύτερος αλλά αυτό δεν με ενόχλησε στο ελάχιστο. Μοσχοβολιστός και με ανεκτή υγραντική κατάσταση καίγεται μέεεεχρι τέλους χωρίς προβλήματα.

Συμπέρασμα: όσοι έχουμε κλειστό αυτό τον καπνό ας κάνουμε υπομονή και να τον παλιώσουμε όπως ο ptzavel ή τον Πάρη. Μάλλον θα ανταμειφθούμε από αυτή την αναμονή.

G.L.Pease-Embarcadero

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί μου αρέσει και γιατί δεν μου αρέσει αυτός ο καπνός.

Η νικοτίνη του δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να μου δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης και στα αλήθεια το orinetal του είναι αυτό που μου φωνάζει να τον καπνίσω αλλά από την άλλη το στομάχι μου διαμαρτύρεται άλλοτε χαλαρά κι άλλοτε πιο έντονα.

Σε αντιδιαστολή στους Βιρτζινιοριένταλς προτιμώ τον εξαιρετικό:Robert McConnell - ORIENTAL καθώς αυτός πληροί όλα τα στοιχεία του Embarcadero αλλά είναι νοστιμότερος, αρωματικότερος (orientaλίστικα) και δεν με ενοχλεί στο στομάχι.

Στην ερώτηση αν θα τον ξανακαπνίσω θα απαντήσω ναι αλλά μόνο από "τράκα" σε συνκαπνιστή.