Μετά από τόσες Βιργινίες να κι ένας καπνός που αποφάσισα να καταγράψω και που ναι κυμαίνεται στα "νερά" μου.
Το Γεράκι της Μάλτας.
Το Γεράκι της Μάλτας.
Και δεν ξέρω αν ο κύριος Pease είχε στον νου του τον πολλά βαρύ και όχι Χάμφρευ Μπόγκαρτ όταν έφταχνε αυτό το μίγμα αλλά εγώ θα τον βάφτιζα Το Γεράκι της Κύπρου καθώς η Κυπριακή Λατάκια κυριαρχεί.
Κυπριακή Λατάκια, Βιρτζίνιες σκούρες και κόκκινες και εξωτικά orientals δημιουργουν αυτό τον καπνό και τον κάνουν να τον ρουφάς μέχρι το τέλος με ευδαιμονία.
Χμμ το τραβάω ? Δεν θα το λεγα αν αυτός ο καπνούλης δεν ήταν ενας ακόμα "αρωματικός εγγλέζικος" που όμως αφήνεται (και αυτός) στην δίνη των orientals. Μάλιστα!
Αυτή είναι η διαφορά. Βλέπετε ο κ. Pease βρήκε σε τούτο εδώ το μείγμα την μαγιά να φτιάξει έναν στρογγυλεμένο εγγλέζικο χαρμάνι γλυκό και ευκολοκάπνιστο.
Θυμάμαι ένα σχόλιο του συν-καπνιστή DM14 που αφορούσε τα χαρμάνια του Pease όταν τα ανέφερε ως υπερτιμημένα και πολυδιαφημησμένα σε αντιδιαστολή με τα πιο "τίμια" χαρμάνια του Schurch.
Αυτή η "στρογγυλοποίηση των αμερικάνικων "balkan" είναι ένα γευστικό θέμα που με απασχόλησε πολλές φορές τον τελευταίο καιρό καθώς έχω τουλάχιστον 4 τέτοιους καπνούς ανοικτούς όπου αν δεν είχα ετικέτα πάνω τους μπορεί και να τους έμπλεκα.
Παρ' όλα αυτά τον εν λόγω καπνό μάλλον θα τον αντιλαμβανόμουν αμέσως λόγω της ιδιαίτερης γλυκύτητας που διαθέτει.
Οι Βιρτζίνες είναι πολύ ωραία πλεγμένες και προσθέτουν κι αυτές τον δικό τους τόνο στο μείγμα όταν τα o-r-i-e-n-t-a-l-s ηρεμούν... Σαφέστατα η Λατάκια κυριαρχεί αλλά δεν ενοχλεί.
Ο καπνός θα έλεγα θέλει λίγο ξήρανση δεν δαγκώνει με κανένα τρόπο την γλώσσα και καπνίζεται ευχάριστα μέχρι το τέλος και όλες τις ώρες της ημέρας.
Εν κατακλείδι, ένας ιδιαίτερος καπνός με όλα τα προτερήματα ή τα μειονεκτήματα ενός american blend.
Στην μαγική ερώτηση αν θα τον ξανακάπνιζα θα απαντούσα χωρίς σκέψη: ΝΑΙ
Cheers!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου