Η εμπειρία μου στα Virginia είναι μικρή αλλά σιγά - σιγά εμπλουτίζεται με τα "γενναία" κεράσματα από τον καθηγητή του είδους Πάρη.
Μερικά τα έχω απορρίψει με τις πρώτες ρουφηξιές καθώς μάλλον το στομαχάκι μου δεν τα πολυσηκώνει αλλά και γευστικά δεν ήταν του γούστου μου.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα αλλάζουν. Κατ' αρχήν ο καπνούλης δεν με ενοχλεί στο στομάχι πράγμα που σημένει πως νικοτινιακά μου είναι ανεκτός.
Ο καπνός μου θυμίζει αμυδρά τον Capstan (Yello Tin) αλλά πολύ δυνατότερος στο άρωμα, γλυκύτητα και γεύση. Καίγεται αργά και απολαυστικά και το όλο του σχήμα απογειώνεται μέσα σε καλαμπόκι.
Πραγματικά αν δεν τον έχετε δοκιμάσει σε καλαμπόκι κάντε το τώρα! Είναι σαν να καπνίζεις άλλο καπνό. Ακόμα γλυκύτερος και γευστικότερος.
Βεβαίως από τα σεμινάρια του συνακπνιστή papadop έχω μάθει πως όλα τα Βιρτζίνια βελτιώνονται αισθητά σε cobs όμως, η μεταστροφή του Old Gowrie είναι αξιοσημείωτη.
Ένα άλλο σημείο είναι η παλαίωση αυτού του καπνού. Το θέμα παλαίωσης είναι ένα "θολό τοπίο" για μένα.
Δηλαδή τι σημαίνει παλαίωση? Ας πούμε ότι τον ανοίγουμε παίρνει αέρα για 10-20 δεύτερα και ξανακλείνεται στο βάζο. Ωραία...
Η τον κρατάμε τον καπνουδάκο κλειστό για ένα χρόνο στο συρτάρι μας?
Μάλιστα, κι αν υποθέσουμε πως ήταν κι άλλον ένα χρόνο στο ράφι του μαγαζάτορα πάμε στα 2
Πόσο παλαιωμένος είναι ο καπνός μας τελικά?
Στο θέμα όμως...
Δοκίμασα ένα τιν από "ειδικά παλιωμένο" Old Gowrie" από το οπλοστάσιο του Πάρη... Χμμμ ο καπνός είναι εντονότερος αρωματικά και γευστικά ενώ η καπνιστική του δυνατότητα εξαιρετική.
Ο καπνός νομίζω πως ήταν λίγο βαρύτερος αλλά αυτό δεν με ενόχλησε στο ελάχιστο. Μοσχοβολιστός και με ανεκτή υγραντική κατάσταση καίγεται μέεεεχρι τέλους χωρίς προβλήματα.
Συμπέρασμα: όσοι έχουμε κλειστό αυτό τον καπνό ας κάνουμε υπομονή και να τον παλιώσουμε όπως ο ptzavel ή τον Πάρη. Μάλλον θα ανταμειφθούμε από αυτή την αναμονή.
Μερικά τα έχω απορρίψει με τις πρώτες ρουφηξιές καθώς μάλλον το στομαχάκι μου δεν τα πολυσηκώνει αλλά και γευστικά δεν ήταν του γούστου μου.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα αλλάζουν. Κατ' αρχήν ο καπνούλης δεν με ενοχλεί στο στομάχι πράγμα που σημένει πως νικοτινιακά μου είναι ανεκτός.
Ο καπνός μου θυμίζει αμυδρά τον Capstan (Yello Tin) αλλά πολύ δυνατότερος στο άρωμα, γλυκύτητα και γεύση. Καίγεται αργά και απολαυστικά και το όλο του σχήμα απογειώνεται μέσα σε καλαμπόκι.
Πραγματικά αν δεν τον έχετε δοκιμάσει σε καλαμπόκι κάντε το τώρα! Είναι σαν να καπνίζεις άλλο καπνό. Ακόμα γλυκύτερος και γευστικότερος.
Βεβαίως από τα σεμινάρια του συνακπνιστή papadop έχω μάθει πως όλα τα Βιρτζίνια βελτιώνονται αισθητά σε cobs όμως, η μεταστροφή του Old Gowrie είναι αξιοσημείωτη.
Ένα άλλο σημείο είναι η παλαίωση αυτού του καπνού. Το θέμα παλαίωσης είναι ένα "θολό τοπίο" για μένα.
Δηλαδή τι σημαίνει παλαίωση? Ας πούμε ότι τον ανοίγουμε παίρνει αέρα για 10-20 δεύτερα και ξανακλείνεται στο βάζο. Ωραία...
Η τον κρατάμε τον καπνουδάκο κλειστό για ένα χρόνο στο συρτάρι μας?
Μάλιστα, κι αν υποθέσουμε πως ήταν κι άλλον ένα χρόνο στο ράφι του μαγαζάτορα πάμε στα 2
Πόσο παλαιωμένος είναι ο καπνός μας τελικά?
Στο θέμα όμως...
Δοκίμασα ένα τιν από "ειδικά παλιωμένο" Old Gowrie" από το οπλοστάσιο του Πάρη... Χμμμ ο καπνός είναι εντονότερος αρωματικά και γευστικά ενώ η καπνιστική του δυνατότητα εξαιρετική.
Ο καπνός νομίζω πως ήταν λίγο βαρύτερος αλλά αυτό δεν με ενόχλησε στο ελάχιστο. Μοσχοβολιστός και με ανεκτή υγραντική κατάσταση καίγεται μέεεεχρι τέλους χωρίς προβλήματα.
Συμπέρασμα: όσοι έχουμε κλειστό αυτό τον καπνό ας κάνουμε υπομονή και να τον παλιώσουμε όπως ο ptzavel ή τον Πάρη. Μάλλον θα ανταμειφθούμε από αυτή την αναμονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου